همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد،
 دستهایی بود که دستهای سردم را گرم میکرد
همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد،
 چشمهایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد
همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد 
احساسی بود که مرا درک میکرد
حالا من و مانده ام یک دنیای پوچ ،
نه صداییست که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند

????????????

منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

نوشته های کودکانه دختران باحال اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان لردگان الان بخر تحویل بگیر اشعار علیرضا ابراهیم پور گیلانی فست فود بیگم آشنایی با زندگی یک زن معلول قطع نخاع دانلود فیلم و سریال جدید وبلاگ مطالب علمی